Merve Dündar, çalışmalarında dilin, toplumsal normların ve duyusal deneyimlerin; duygusal algı ile benlik ve gerçeklik kavrayışını nasıl biçimlendirdiği sorusundan hareket eder. ÇGerçekliğin görünmez kodlar ve miras alınan sistemler aracılığıyla nasıl kurulduğunu sorgular. Kendi içsel kazı sürecinden yola çıkarak, ortak duygulara ulaşmaya ve bildiğimizi sandığımız şeyler üzerine yeniden düşünmeye alan açmaya çalışır.

Çizim, heykel, yerleştirme ve metin temelli işlerinin yanı sıra, izleyici katkısına açık üretimler de sanat pratiğinin bir parçasıdır. Kullanılmış kağıt, dikiş ve tebeşir tozu gibi kırılgan ve mütevazı malzemeleri kullanan sanatçı, kağıdı farklı formlarıyla ana malzemesi olarak kullanır. Dille olan sürekli ilişkisi içinde, sözcükleri hem malzeme hem de konu olarak işler. Tekrar, ritim, katmanlaşma, yapma bozma ve yeniden inşa etmeye dayalı jestler, işlerinde tekrar eden biçimsel stratejlerdir.